Σαν να την έχεις ορίσει να συγκινείται σε κάθε σκέψη μού για σένα.
Σαν να ταξιδεύεις και να σε συναντά σε κάθε λιμάνι ,σαν σκιά.
Σαν να τρίζουν τα θεμέλια τής γης σε κάθε σου κουβέντα.
Σαν να μην υπάρχω.
Σαν να χάνομαι.
Σαν να ματώνω.
Σαν όμως πατώ στη Γη,
ορθώνω τα μάτια μου στον Ουρανό και
ανταριάζει η θάλασσα.
Αλί στον ανθρώπο που σκιάζεται τον πόνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου