Κοινά σημεία πολλά...μα ακόμη πιο πολλές διαφορές.
Δύση και Ανατολή...που χωρίς τη μία δεν μπορεί να υπάρξει η άλλη...δεν έχουν σημασία χώρια...μα ποτέ δεν έχουν συναντηθεί...δεν μπόρεσαν...μα δεν το πάλεψαν κιόλας.
Θα ήταν μάλλον μάταιο όπως λέει και η νύχτα στη μέρα... μερικά πράγματα υπάρχουν για να συμπληρώνουν το ένα το άλλο χωρίς όμως να είναι δυνατό να συνυπάρξουν...τους αρκεί απλά να μοιράζονται τον ίδιο ουρανό...να ακούν από άλλους τις ιστορίες τους...και να ονειρεύονται.
Να παλεύουν για το πιο όμορφο ηλιοβασίλεμα που θα μαγέψει την αυγή και θα την πείσει να συναντηθούν ...στη στροφή... στο σημείο που πάντα χάνονται όλα...η Αυγή λέει στη Μέρα τις ιστορίες της Νύχτας για να τις μάθει η Δύση...και να φτιάξει το πιο όμορφο πορφυρό της!
Έτσι και μεις οι άνθρωποι...ερωτευόμαστε το άπιαστο το μακρινό ...το πιο διαφορετικό...το πιο απίθανο ... αυτό που δεν είμαστε και δεν μπορούμε να γίνουμε...κυκλικές οι πορείες μας που δεν εφάπτονται απλά συναντιούνται σε απόσταση αναπνοής...που νομίζεις ότι αν κάνεις το βήμα να ακουμπήσεις όλα αυτά που θες κ από μπροστά σου περνάνε...το σύμπαν θα καταρρεύσει...κ ποιος αρχίζει πάλι από την αρχή?
Εσύ όμως δεν είσαι Δύση και ούτε αυτός Ανατολή...δέσμιοι της διαφορετικότητας είστε...και είμαστε! Τόσο ίδιοι και τόσο διαφορετικοί.
Τόσο Φυλακισμένοι!
