σε ποιόν;

Κυριακή και συνήθως σε θυμάμαι να έχεις ορθάνοιχτα τα παράθυρα να μπει φρέσκος αέρας.

Μια μέρα ρε μάνα να σηκωθώ και να μην χρειάζεται να κουβαλάω τη κουβέρτα πάνω μου λες κ ειμαι στη Σιβηρία και τι στον κόσμο.!

-Βρε καλώς το που ξύπνησε νωρίς το τεμπέλικό μου,18 χρονώ γαϊδάρα  το τεμπέλικο και δυο η ώρα το μεσημέρι το νωρίς,α ρε αθάνατη Ελληνίδα μάνα καλαμπουρτζού.

-Σαν ν'άργησες λιγάκι χτες.

-Άλλαξε η ώρα ρε μάνα...
με τη παλιά ήρθα νωρίς και σηκώθηκα και νωρίς.

Με τη παλιά πάντα.

Με ένα Νες μέτριο με γάλα στη κούπα και μαλμπορο με δανεικό αναπτήρα απο τον πατέρα ,καθήμενη στο στρογγυλό τραπέζι απορεί σε ποιόν μοιάζει το παιδί ετούτο.  να μουν κ γω έτσι στα νιάτα μου;
Μπας θυμάμαι.

-Σήκω γλωσσού κ στρώσε το τραπέζι. Κυριακή γαρ, εχω φτιάξει μπριζολάκια.

-ωωω ρε μάνα! Φεύγω ,έχω κανονίσει λεμε!

Και φεύγει το τεμπελικο και μένουν και τα μπριζολάκια αφάγωτα. Και αρχίζει η γκρίνια.

Περνούν τα χρόνια και το τεμπέλικο μεγαλώνει
Και οι Κυριακες συνεχίζουν να έρχονται.

Σιβηρία πουθενά και μπριζολάκια σήμερα το τεμπέλικο δεν θα κάνει.

Ξύπνησε μ'ένα γουβ σηκώθηκε μ'ένα γαβ

ανοίγει και τα παράθυρα μπας κ'έρθει η Σιβηρία φτιάχνει κ'ενα Νες,σκέτο όμως. Ανάβει κ'ενα μαλμπορο και σκέφτεται.

Σε ποιόν μοιάζει το παιδί ετούτο;

και σε ρωτώ εσέ

και μάταια προσπαθεί να ορθώσει ανάστημα.  

μάταια πνίγει την έξαψη και τό πάθος που μια κουβέντα του δημιούργησε χτες τό πρωί και ως το βράδυ φουρτούνα είχε γίνει. 

βάσανο να τα κλείνεις όλα αυτά σε λογικές και χάρτες

βάσανο και θλίψη στο τέλος της μέρας τα στείρα αχ που αναφωνείς σε βαθιά λαγούμια σκέψης και εγωισμού

και σε ρωτώ εσέ καημε μου...

δεν θες εικόνα να σε κάμω? 

να λυτρωθεις να φύγεις? 

εγώ σε δημιούργησα...εγω και σε προσταζω..!

εικόνα γίνε πέταξε και τ όνειρο σου ζήσε

και αν σε πονουν οι σκέψεις σου και το κορμί σφαδαζει

την ομορφιά του πόνου σου φτερά καν την κ πέτα. ξανά.