Powered By Blogger

Σάββατο 5 Μαρτίου 2016

Το Τίποτα σου.


Ζούμε σε δύσκολες εποχές.
Μη ρισκάρεις.
Κάτσε εδώ που ξέρεις που βρίσκεσαι και που πατάς.
Δεν είναι εποχές αυτές παιδί μου να παρατάς τα έτοιμα σου και  να τρέχεις.
Δες τι συμβαίνει γύρω σου.

Βλέπω. Δεν βλέπω θαρρείς?
Δεν βλέπω τον τρόμο των ανθρώπων ρε Μάνα?
Βλέπω όμως και ποιά είναι  η ασφάλεια αυτή που με έφερε ως εδώ.
Μόλις μπω στο σπίτι όλα μοιάζουν εντάξει και μακριά από μένα.
Ένα κρεβάτι μέσα σε τέσσερις τοίχους αρκεί  για να νοιώσω ασφαλής.
Ένας σεισμός και μια οικονομική κατάρρευση και αρκεί για να τη χάσω αυτή μου την ασφάλεια.
Δε βλέπω θαρρείς ρε Μάνα?
Βλέπω.
Και γι' αυτό φεύγω.
Αν δεν έχεις τίποτα ,τίποτα δεν χάνεις.
Το τίποτα το δικό σου ο κόσμος μου όλος.
Ο νους και η ψυχή μου ,ρε Μάνα,που δεν χωρά σε σπίτι.
Το κέντρο μου ,η ασφάλειά μου.
Το καθαρό μου το μυαλό και η πίστη μου στον άνθρωπο. 
Ο κόσμος μου όλος.
Πως να χωρέσεις ρε Μάνα σε αριθμό και γράμμα?
Αυτό που δεν βλέπεις πως να το περιγράψεις?
Εμείς που χάσαμε το δρόμο μας, εμείς θα τον ξαναβρούμε
Μέσα από την πτώση την ανθρώπινη.
Μέσα στο αέναο και το αχανές της ψυχής σου
Πότε την άκουσες τη ψυχή σου τελευταία φορά ρε Μάνα?
Εγώ δεν θυμάμαι.
Έχε εμπιστοσύνη.
Το τίποτα σου, η ζωή μου όλη.