Σπουδή στην ανεξαρτησία

Λόγχες, ασπίδες, χώματα και η Ουσία της Ψυχής σου παντού.

Πόλεμος ανελέητος  κι ατέλειωτος κάθε σου προσπάθεια να μην τους μοιάσεις.

Αποκαθήλωση Εικόνων ιερών και Bασιλέων τρανών κάθε σου κουβέντα και αποστροφή.

Ίδιος είσαι. Τίποτα δεν τους άφησες!

Και σηκώνεται το λάβαρο της επανάστασης και πέφτουν τα μαχαίρια.

Και γλιστράει πάλι ο αναβάτης από το ξεθεωμένο άλογο της περηφάνιας του, που με λύσσα τρέχει να ξεφύγει του αντιπεπονθόντος του.

Και  λυσσάνε στα ώτα  του οι προσβολές!
Να σταθεί ,να αφουγκραστεί.

Να καταλάβει ποιανού η φωνή ωρύεται.

Των άλλων ή η δικιά του?

Ποιος κραδαίνοντας το δάχτυλο ανασύρει  μνήμες?

Ποιον άνθρωπο απ’ τα σκοτάδια σέρνουν?

Ο Φόβος του μιλάει. Ο Τρόμος για το λίγο του. Η Συνήθεια του πρέπει και του καλώς καμωμένου.

Του αρεστού

Εκεί στέκεi συναίματος και τρέμει.

Ίδιος είμαι. Ευτυχώς. Τίποτα δεν τους άφησα. Σε όλα τους Τους μοιάζω.

Και στα καλά και στ’άσχημα.

Μα πιο πολύ στην ανθρωπιά.

Σ αυτή που πολεμάτε.

Θεριό την ονομάζετε και την περιγελάτε.

Και  σ’ όλα δίνει νόημα και τ’ άλογο θεριεύει.

Ποτέ ξανά δεν φώναξε.

Πού μοιάζει δεν τον νοιάζει.

Σε όλα δίνει νόημα. Τον τρόπο τους αλλάζει.