Στρατεύεις το νου σου σε μονοπάτια δύσβατα , με πάθη και ιδανικά.
Επιμένεις να τα υπερασπίζεσαι με όλο σου το είναι και ας φαντάζουν στα μάτια των πολλών ανεκπλήρωτα και ανείπωτα ταξίδια.
Περιμένεις ,επιμένεις και πολλές φορές υπομένεις το χλευασμό του κόσμου που το ρομαντισμό και την ανάγκη σου για αλήθεια , κοροϊδεύει.
Έρχονται και φεύγουν οι μέρες και η ζωή σου απλά γεμίζει με παρουσίες που με τίποτα δεν συγκρίνονται μ'αυτό που έχεις στο νου σου...προσπερνούν αφήνοντας σου μόνο την ελπίδα ότι στην επόμενη στροφή κάτι θα σε αγγίξει!
Θα σου χαϊδέψει τη ψυχή σαν αεράκι της αυγής φρέσκο και δροσερό...
Περνούν τα χρόνια ,επιμένεις..κ ακόμα υπερασπίζεσαι το μυαλό σου ,που φαίνεται να τα 'χασε απ'τη πολλή τη σκέψη....
Περπάτησες, περιπλανήθηκες,άκουσες με προσοχή λόγια μεγάλα ,ξεσκέπασες λαγούμια καλά κρυμμένα...και ξαναπροσπέρασες ποτάμια αγριεμένα ....
Κ' εκείνη τη στιγμή που ένα βήμα πριν το τέλος είσαι....εκεί που παραδίνεσαι στη μοναξιά του θέλω...
εκεί η ελπίδα έρχεται το δρόμο σου ν'ανοίξει...να σου θυμίσει όσα υπερασπίστηκες τα χρόνια που περάσαν!
Κ οι κόποι σου ανταμείβονται, κ η πίστη στην αλήθεια υπάρχει μόνο όταν εσύ βαθιά σου τη πιστέψεις..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου